دیشب تا خود صبح قدم زدم تو را، در تمام کوچه پس کوچه های زندگی .

 پیاده رفتم به هر طرف که نشانی از تو داشت...

خسته نیستم اما بیا و دعا کن که قرار ما زودتر برسد....
 

"دنیا که شروع شد، زنجیر نداشت. خدا دنیای بی زنجیر آفرید.

آدم بود که زنجیر را ساخت، شیطان کمکش کرد.

دل زنجیر شد.

دنیا پر از زنجیر شد و آدم ها دیوانه زنجیری!"

ماه رمضان که شروع شد، خدا دست و پای شیطان را بست.

قفل زد به دستش، به پایش، به زبانش و ...

قفل زد به وجودش.

این آدم بود که باز زنجیر را ساخت.

این بار شیطان دست و پایش بسته بود.

شیطان کمکش نکرد.

آدم بود که زنجیر را ساخت.

آدم این یک ماه هم در زنجیر ماند.

آدم بود که زنجیر را ساخت.

این روزها همه جا حرف از خانه تکانی است.

این روزها همه دارند خودشان را آماده می کنند.

این روزها ، من اما ...

مانده ام خانه ی کدام دل را آب و جارو کنم...!

کاش..

این زمان اما، زخـــــــــــــــــم بر زخم دلــــــــم مگذار

زخم ها جانی بگیرد کاش، کاش بارانی بگیرد کاش..

چندسالی هست که دلم دریا می خواهد ، شاید از دوره دبیرستان . قبل ترش را نمی دانم که می خواسته یا نه . اما از دبیرستان خیلی جدی دریا می خواسته . اما هنوز دریایی نشده است.
حالا هم هر وقت دلم دریا می خواهد و دریایی می شود، احساس آرامش می کنم . یاد آرامی دریا می افتم که آرام می شوم. بماند که نمی توانم از لذت قدم زدن بر روی خیسی ماسه های لب ساحل بگذرم وحرف نزنم. 

 وقتی خنکای امواج به پاهایم می خورد ، احساسم می ریزد کف پاهایم ، با کف دریا شاید ، یکی می شود و بعد هم موج می بردش به عمق دریا. احساسم گم می شود. آن دورترها ، حتی دورتر ، شاید در سرخی افق. 

از همه ی اینها که می گذرم. اینکه می گویم جزء آرزوهایم بوده و هست. وقتی خودم را کنار دریا حس می کنم دعای ندبه ام می آید. انگار طعم دیگری دارد ندبه دریایی. انگار ندبه هایم تکثیر می شوند وقتی در آبی آرام و بزرگ دریا زمزمه اش می کنم.

 وقتی دلم دریایی می شود، ندبه ام می گیرد خود به خود ...

دل دریایی هم کم آرزویی نیست!

دوست دارم چشمه ی دلم به دریای دلت بریزد. کاش این دل هم دریایی شود ...

پیش اومده برات مورچه ای رو تو مسیر زندگیت از جریان آب بگیری و نجات بدی و بزاری اون هم یه بار دیگه برگرده به مسیر زندگیش ؟!

شده بال و پر زخمی گنجشکی رو ببندی و روی پای کبود یه کبوتر مرهم بزاری ، اما بعد چند روز پرستاری باز هم ....؟

اون وقت ببریشو تو باغچه ی خونتون زیرِ درختِ به دفنش کنی و آروم آروم براش اشک بریزی ...؟

میدونم که میدونی همه ی این کارها رو زمانی می تونی انجام بدی که نیتت خالصِ خالص باشه ، چون منطق بهت می گه یه ذره مورچه و اون گنجشک پر شکسته و اون کفتر ..، هیچ سودی برات نداره ، اما اون تیکه ی سفید از دلت می گه ، همون مورچه یه روز تو رو از کویر طوفان معصیت و بلای زندگی ، دستگیری می کنه و همون گنجشک و کبوتر ...

   تو نیـــــــــــــــــــــکی می کن و در دجله انداز                    که ایـــــــــــــــــــــــــزد در بیابانت دهد باز

دلم برای مورچه های زندگیم ، برای گنجشک ها و کبوترهام تنگ شده ...