....رفیقمان افقی شد و حقیقتش را بخواهید را بخواهید چون مادرش او را به من سپرده بود ( قربون بزرگی خدا برم نمی دونم مامانم من رو به کی سپرده بود !) حسابی نگرانش بودم .

تا به گوش مسئولین امر رساندم که بابا ! یکی داره تلف میشه ، کمی طول کشید . اما خب بلافاصله یه تاکسی گرفتند ( من نمینمیدونم یک اردوی تخصصی اونم چار روزه یک ماشین نیاز نداره شاید کار ضروری پیش بیاد یا مثل رفیق ما مسئله اورژانسی بشه - اینم یه انتقاد دیگه !!!) من و رفیقم و خواهر جناب احسان بخش و یک حاج خانومی که نمیدونم کی بود با تاکسی رفتیم و جناب احسان بخش هم با یک موتور در نقش راه بلد و یا بادی گارد جلو حرکت می کرد .

به درمانگاه رسیدیم که پس از تزریق سرم و چند آمپول البته به تجویز پزشک برگشتیم محل همایش .

حال و روز من هم دست کمی از رفیقم نداشت با این تفاوت که من اعتماد به نفس داشتم که نه من هیچ طوریم نیست !!

یه آبی به سر و صورتم زدم و بعد وضو گرفتم و برای نماز آماده شدم .

سرم داشت از درد منفجر می شد ، نمیدانم نماز را چه طور و کی تمام شد ، فقط یادم می آید که رفتم کنار وسایلم و مثلا خوابیدم . اما چشمتان روز بد نبیندد سر درد و نتایجش ( سر گیجه ، گلاب به رویتان حالت تهوع و ...) را بستن چشمانم فقطط در تنهایی تحمل کردم . بگذریم ناهار خوردیم و دوباره بنده چپه شدم .

کالس عصر هم حدود 3/30 شروع میشد و من که از کلاس های صبح و سخنرانی دکتر موذن زاده یا موذنی بی بهره مانده بودم ، مشتاقانه منتظر بودم تا با آرامش در کلاس عصر شرکت کنم اما همان سر درد و ... نگذاشت .

استاد فیاض بسیار سریع و مفید صحبت می کرد و با وجود سر دردم فقط کلیات جلسه یادم می آید .

وی از شکسته شدن مرز ادیان در اینترنت گفت ، از ترویج فرقه اهل حق به ویژه موسیقی شان صحبت کرد .

دکتر فیاض همچنین نسبت به ترویج شیعه تصوفی و شیعه های باز تولیدی انحرافی غربی و ورود آن به ایران هشدار داد و اظهار داشت : آنها با شما وبلاگ نویسان وارد دیالوگ می شوند ، لذا ضروری است که دین های مختلف به ویژه شیعه را به خوبی بشناسید .

ایشان همچنین بیان داشت : مهارت در گفتگو ، بنیاد آینده را تشکیل می دهد و وهابی ها در این زمینه از ما موفق تر بوده اند . ما هنوز وهابیت را نشناختیم ، آن هم وهابی شیعه را !!!!( وجدانی این یکی را زد وسط خال !)

فیاض تاکید کرد : وهابی یک نوع روش تفکر است تا سنیــــزم .

من همینجور هاج و واج اطلاعاتی مانده بودم که با سرعت برق از دهانش خارج میشد . یه جورایی کم آوردم ، نه ، کم نیاوردم شاید بشه گفت ، احساس کردم خیلی عقب هستم یعنی به عنوان یک بچه مذهبی ( اصطلاحا") اون هم از نوع وبلاگ نویس ( البته می گن ، ادعایی در این زمینه ندارم ) نتوانستم به وظیفه ام عمل کنم نه من که خیلی ها گرفتار این عدم شناخت جایگاه خود در جامعه یا بالاتر از آن ، در هستی هستند .

این را گفتم یاد مطلبی افتادم که دکتر مرتضی آقا تهرانی در موضوع " رفتار شناسی انسان منتظر " می گفت .

ایشون می گفت من معتقدم برای ظهور حضرت حجت (عج) باید عده ای را تربیت کرد که پاک پاک باشند ، احیاء دین خدا و حرکت در مسیر رضای الهی انسانی را می طلبد که فطرتش خیلی دستکاری نشده باشد و جوان این خصلت را دارد .

استاد تاکید کرد : با این وجود صرفا تقوا کافی نیست ، مروت ، جوانمردی ( این قسمت را خیلی فسفری بخوانید !!!) ، به موقع حضور پیدا کردن ، شناخت زمان و مکان مناسب و شناخت موقعیت ها یک امر جدی است .

شما بچه مسلمان ها ! باید جایگاه و پایگاه خود را در دنیا بشناسید .

یه روایتی نقل کردند که مضمونش این بود : کسی که عالم به زمان باشد خطا و اشتباه به سوی او هجوم نمی آورد .

دکتر آقا تهرانی با اون لهجه شیرین اصفهانی اش ادامه داد : اینکه شما بدانید در مسیر رسیدن به اما عصر عج کجای کارید ؟ اصلا در مسیر هستید ؟ اگر هستید کجای مسیر هستید و تا به حال چه اندازه از این مسیر را طی کرده اید ؟ ... اینها همه نیازمند شناخت است .

با این جمله نقل قولم رو از ایشون ختم کنم که فرمودند : آنهایی که در مسیر هستند بالاخره در این مسیر یک روز با آقا برخورد خواهند داشت !

حالا اینهمه آسمون و ریسمون به هم بافتم که بگویم : ما به عنوان وبلاگ نویسان دینی مطالعه و پژوهشمان خیلی کم و یا حتی به جراءت میشه گفت ، صفر است . پس باید یک مقدار بجنبیم و به قول عزیزی " دیگر نباید خفت و .... تا فرصت هست مرور کنیم روزی را که موعود بیاید ...." .

تقریبا آخرین صحبت های دکتر فیاض این بود که باید با زبان نوشتارری به عالم وجودی مخاطب پی ببرید و بتوانید مخاطب خودتان را بشناسید و پیدا کنید . خلاصش یعنی همان مخاطب شناسی .

جلسه عصر روز اول هم با اعمال شاقه ( وضعیت به هم ریخته جسمی من ) به پایان رسید و من هنوز نشسته بر صندلی آمفی تئاتر مات و مبهوت ، غرق در حرفهایی بودم که دکتر فیاض ایراد کرد ، میتونم به جرات بگم بمباران اطلاعات بود این همایش و البته ....

ادامه دارد ...

یا لطیف ؛

گفتم میخوام از طرح "طهورا " بنویسم ،( همین اول بگم هر کس نیامد و یا دعوت نشد از جیبش رفت !) خدا وکیلی اساتید متبحری دعوت شده بودند (البته غیر یکی دو نفر که خارج می زدند ) روی هم رفته یک دوره تخصصی عالی را رقم زده بود .

اجازه بدهید که از " ب " بسم ا... براتون تعریف کنم :

یکی بود یکی نبود ، توی یک روز قشنگ آفتابی ، یه هو تلفن بنده زنگ خورد ؛ "دیرینگ دیرینگ ..." الو : بفرمایید ؟

از هیئت بلاگ تماس می گیرم : بله ، بله بفرمایید

یک اردوی 4 روزه تدارک دیده شده ، اینجوریه ، اونجوریه و ...

منم چون روحیه جمع گرا دارم ( !!!!!!!! ) و بی رفیق نمیتونم نفس بکشم (!!!!!!!) با چند تا از بچه ها که اونا هم دعوت شده بودند هماهنگ کردم که با هم رهسپار قم بشیم . حالا چه با قطار ، چه با اتوبوس و البته چه بسا با پای پیاده ( به این میگن آخر انگیزه ! ) اولش 6 نفر بودیم ، بعد شدیم 5 تا و ...آخرش شدیم 3 نفر !

چند روزی مانده به روز موعود پیگیر بلیط قطار شدیم که موکدا" تاکید کردند : گشتیم نبود ، نگرد نیست ! لذا بی خیال رجاء و بنیاد و سیمرغ و سبز و قرمز و نارنجی و ......گشتیم و رفتیم سراغ اتوبوس یعنی یه بنده خدایی بزرگواری کرد و رفت .

بالاخره بعد از ظهر روز 3 شنبه یعنی 16 مرداد ماه راهی دیار اخت الرضا ، حضرت فاطمه معصومه (س) شدیم . ( اینقدر درگیر کارهای فرهنگی اردوی غرب بودم که هرچه کردیم توفیق نشد قبل از خروج از مشهد یه بار دیگه محضر آقا علی ابن موسی الرضا (ع) مشرف بشم و سلام عرض کنم . برای همین از دور سلام دادم و تو دلم گفتم ، خدا نیاره اون روزی که نتونم رو به سمت حرم بایستم و به آقا سلام بدم ..).

با یه مصیبتی گل دقیقه نود با رفقا خودمون رو رسوندیم ترمینال و سوار اتوبوس مورد نظر شدیم . همون ابتدای حرکت یکی از بزرگان sms (پیامک ) داد که سر مسافران دیگر را تا قم نخورید ، بگذارید ملت با اعصاب راحت طی طریق کنند . ما هم نامردی نکردیم از همان ابتدا بحث های مختلف اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی ، خانوادگی و انواع و اقسام را شروع کردیم و در حین بحث از آنچه از تنقلات و چیپس و پفک با خود همراه کرده بودیم ، تناول نمودیم .

شاید به یک ربع نکشید ، خانومی که کنار صندلی من نشسته بود عذرخواهی کرد و بارو بنه بر دوش به عقب اتوبوس آهنگ سفر کردند . اولش شگفت زده شدم و بعد از کلی خنده رو به رفقا گفتم : مهارت رو داشته باش ، به یک ربع نکشید یکی رو فراری دادیم !! ( البته این مزاح بود چون جا پای صندلیش خراب بود ، رفت به ما چه ؟!!)

یک موهبت دوست اینه که اگه یه روز همسفرت شد اگر درست انتخابش کرده باشی قدر و منزلتش رو بیشتر میشناسی و اگر دوست نااهل ....

" حمدو سپاس خدای عزوجل را که ما را دوستانی بس عزیز و گران سنگ عنایت نمود تا در سفر نیز از موهبت کمصاحبت با ایشان بهره مند شویم ! )" .

وجدانی رفقای صاحب نظری دارم ( عین خودم ! ) تا چند ساعت یک ریز در مسائل مختلف بحث کردیم و نظر دادیم و نتیجه گرفتیم و پرونده اش رو مختومه اعلام کردیم و گذاشتیم کنار و همین جور پرونده ای بعدی ...!

.....

القصه رسیدیم به میدان 72 تن قم . طبق گفته ی مسئولین امر ، یک تاکسی دربست کردیم و راننده هم نامردی نکرد و یک وجب راه رو هزار تومن پیاده مان کرد .
( صد رحمت به راننده های مشهد ! )

درب سازمان ملی جوانان _ خانه جوان _ ( چهره آقای فضل الله نژاد ) _ سالن آمفی تئاتر

وارد سالن شدیم شاید آخرین نفراتی بودیم که به جمع بانوان وبلاگ نویس می پیوستیم . همان ابتدای ورود با دیدن چند چیز حسابی توی ذوقم خورد .

خبرنگار جماعت وقتی وارد یک همایش میشه جدای از اینکه براش مهمه که چه کسی سخنرانی می کنه و برنامه از سوی چه نهاد و ارگانی برگزار می شه پشت صحنه و جلوی صحنه هم شدیدا براش مهمه پس بزرگواران مسئول این نقود !! بنده حمل بر جسارت نکنند .

خوبی ها رو باید گفت و نقد ها را نیز باید بیان کرد به فرموده حضرت آقا ( دام ظله ) " نقد منصفانه ، نقد پذیری متواضعانه ".

طرح بنر خیلی جالب بود و جالب تر از همه اینکه آرم مرکز اومور زنان ( اسپانسره و هزار .....) یه جورایی پایین کار وصله شده بود !! خب البته این اتفاق در خیلی از گردهمایی ها ، همایش ها و ... می افتد و تو اگر دقیق باشی خواهی دید که چند روز قبل و یا حتی لحظاتی قبل از همایش به یکباره اسم چندین ارگان و نهاد به مابقی اسامی افزوده می شود و باید انگشت حیرت بر دهان بگیری !!! و این وسط گردن مسئول اصلی طرح از مو باریکتر چون دغدغه فرهنگی داشته و دندش نرم باید خیلی از چیزا رو بپذیره تا طرح اجرا بشه .

به این می گویند ......کار فرهنگی !!!! بماند .

یه درد دل کوچیک دارم بگذارید یواشکی لای همین صفحات مجازی بگویم که کسی نفهمد آن هم این است ، گاهی ما میخواهیم کار فرهنگی انجام دهیم یعنی میخواهیم نتیجه آن کار فرهنگی را ترویج و مطرح کنیم ولی یه هو کاشف به عمل می آید و می بینیم اسم خود یا نهادمان را بزرگتر و جلوه دار تر از آن کار و طرح نوشتیم .

نتیجه بگیرید ، ببینید آیا با این شرایط آیا آن کار فرهنگی که دغدغه اش را داشتیم ، تاثیری را که باید داشته باشد را دارد و یا خواهد داشت ؟؟ یا نه ؛ طرح و تاثیر و دغدغه ، همه و همه فدای همان اسم دهان پر کن می شود که ...

متاسفانه باید خدمت شریفتان عرض کنم که بیشتر کارهای فرهنگی ما ، با وجودی که هزینه مالی و انسانی زیادی می برد اما ، چون نیت خالص نیست و گاهی پای مطرح شدن نام فرد و نهاد و منافع شخصی و یا حزبی به میان می آید ، راه به جایی نمیبرد و به قول معروف شهید می شود .

البته به هیچ وجه منظور بنده بزرگواران دفتر توسعه وبلاگ دینی نیست ، جهت اطلاع ، چون همان اول اعلام کردم که این یک درد دل است .

خلاصه اینکه بنر طرح زیبا و شکیلی داشت ولی یه مقدار رنگش تیره بود که قطعا برای ذائقه جوان رنگ شاد مناسبتر است .

وای وای وای وای .....

چرا دکور تزئین نداشت ؟؟؟! بابا ناسلامتی یک عده جوان دور هم جمع شده بودند و قرار بود یه کار جهانی انجام دهند یعنی برای یک کار جهانی آموزش ببینند .

نور سالن شدیدا" کم بود و صد البته صوت افتضاح !!!!

تا اینجا را داشته باشید با این موج انتقادی که در ذهنم رژه می رفت ، دست بر قضا یکی از همون دو تا رفیقم که گفته بودم افقی شد و به ساعت نکشیده ما را به اتفاق یکی از مسئولین و خواهر گرانقدر شون راهی درمانگاه کرد و سرم و آمپول و ...

ادامه دارد .......