وصف قرآن از مومنين چنينه : لا خوف عليهم ولا هم يحزنون . به عبارتي ، نه از آينده مي ترسند نه از گذشته شون اندوهگينند . چون آينده رو به خدا واگذار کردند و گذشته رو با خدا سپري کردند .
هر کي به اين جا رسيد ، همه چيزش براش نشاطه ولو اينکه شاد نباشه . و حتي اگه غم داشته باشه افسرده نيست .
بار معنايي کلمات خيلي به انسان کمک مي کنه .
اما در مرد اينکه : چرا همه ي ما کم و بيش گاها احساس غم و دلتنگي داريم ؟ دليلش چيه ؟ از کجا مياد ؟
راستش آيينه درون امثال ما انقدر صاف و صيقلي نيست که هر حالت روحي ما حتما و جزما به روشني بيانگر حقيقتي باشه .
قبول نداريد ؟ بپرسيد .
