وقتي که بچه تر از الان بودم
شيفته نقاشي بودم.
هميشه هر کجا که مي رفتم دفتر نقاشي و مداد رنگي خودم را هم بايد همراه خود مي بردم.
بزرگتر که شدم ( بزرگتر از قبل ) ديگه اين عشق رو به فراموشي سپردم.

نقاشي هاي قشنگ تو و مطالبي که آنها را قشنگ تر کرده
مرا ياد اون روزها که بزرگتر بودم انداخت.
ممنونم...

اين روزها را مي بيني ...
کربلا هم گرم بود ...

آب يود ... اما تشنه هم بود ...

طفل شش ماهه هم بود ... ارباب عطشان هم بود ...

همه چيز بود ... جوان و پير و علمدار و ...

حالا که تشنه مي شوي کافيست زير لب فداي لبهاي خشک

شش ماهه ي اربابت شوي ...

مرا مثل محرم آفريدند ...

دلتون پرنور ...

ما گم شده ايم...

اينجا سومالي است، چيزي شبيه برزخ ، جايي براي نماندن و مکاني براي نديدن !!!

سلام
از شما براي پيوستن به موج وبلاگي سومالي در پنجه مرگ دعوت ميکنم

يا علي

سلام زيارت قبول... بي تابي لحظات وصل در حرم ارباب وصف ناپذيره.

خوش به سعادتتون/ خدا مکرر قسمت کنه :)

در به در ِ کوي توام يا ح س ي ن ...